Het nieuwe jaar is nog maar net begonnen, we hebben de kerstvakantie net achter de rug. Maar voor velen van ons zal het voelen, alsof we alweer wéken bezig zijn….
En als wij dat zo ervaren, zullen kinderen dat ook zeer zeker doen. Vooral wanneer ze (hoog)gevoelig zijn.
Wellicht heb je goede voornemens gemaakt, of heb je ze alweer aan de kant geschoven?
Ik doe niet aan goede voornemens, maar heb mij wel voorgenomen om dit jaar nog meer aandacht te besteden aan berichten om juist een pas op de plaats te maken.
Iedere dag!
Even stilstaan, want onze samenleving holt maar door, verwacht dat je doorgaat.
Hoewel er lockdowns geweest zijn, mensen daadwerkelijk tijd kregen voor adempauzes, lijkt het wel of we dat weer helemaal vergeten zijn.
Stilstaan…. bewust zijn.
Uiteraard geldt dat niet voor iedereen op deze manier. Er zijn genoeg mensen in mijn omgeving, en ook wat ik lees in social media. Die het roer omgegooiden, meer tijd, aandacht en bewustzijn hebben gecreeërd om die pauzes in te lassen.
Niet 1x in het jaar, of 1x per maand. Maar dagelijks.
In deze maatschappij van maar doorgaan en presteren, toetsdrang etc…. schiet ons stresslevel dan ook zo omhoog… Er zijn deadlines die gehaald moeten worden.
Niet alleen in het zakenleven. Ook op scholen. Want op school heb je methodes en die methodes hebben boeken, die boeken moeten aan het eind van een schooljaar doorlopen zijn, er zijn toetsen, die toetsdata of weken staan vast…. Dan moet datgene wat er als doelen staat, getoetst zijn, invoerd zijn, daar moeten weer plannen op gemaakt worden. Welke kinderen hebben het doel al wel afgevinkt, welke kinderen nog niet? Wat doen we daar mee? Aan wie verantwoorden we dat….
Hoe spijkeren we die kinderen bij…. wat doen we met de kinderen die ‘achter’ of juist ‘voor’ lopen.
De tijd die tikt maar door….. Ik weet nog wel dat ik vroeger, toen ik nog in het reguliere onderwijs werkte, die tijdsdruk voelde… Net of de klok in mijn nek stond te hijgen…. Ook wanneer ik geen klok in de buurt had, hoorde ik dan soms tóch die klok tikken.
Verschrikkelijk gewoon.
Daar ging mijn gevoel van stress dan weer…
Ik heb ondertussen geleerd dat het anders kan en anders mag.
Anders moet. Zéker voor kinderen. De verwachtingen zijn hoog. Eigen tempo…. het is bijna niet mogelijk, zo lijkt het.
In mijn werk voor en op B3-scholen heb ik gemerkt dat het dus wel anders kan.
En ik denk dat dat ook kan in het regulier.
Begin vooral, als ouder/leerkracht/opvoeder zelf eens met diep ademhalen…. Even 1 minuut stilstaan. Bewust, fysiek stilstaan. Stop met lopen. Stop met waar je mee bezig was en haal adem. In door je neus, uit door je mond…
Nog fijner vond en vind ik het om dit in de natuur te doen, en dan niet een minuut, maar een wandeling door het bos, langs het strand, door een park…. Heel bewust wandelen en ademhalen.
Dat kan voor zoveel rust zorgen. Het zijn in de natuur. Niet bezig zijn met deadlines, opdrachten enz….Haal diep adem en luister. Wat hoor je om je heen.
Stilstaan, of even stilzitten, stil zijn….. Luisteren…. 25 jaar geleden deed ik dat al met de kleuters (ook met een groep van 30). En ik doe het dus nog steeds. Stil zijn, even luisteren…..
Ik doe het tijdens de crea-ateliers… en wat brengt het? Aandacht… Aandacht voor jezelf, naar binnen, maar ook aandacht naar buiten. Naar dat wat er om je heen is… Wat je wellicht niet gelijk ziet, maar wat je wel kunt horen.
Bewustwording.
En wanneer je dit vaker doet, dagelijks… gaan kinderen het meer en meer en beter begrijpen. Zullen de stiltes niet meer gaan ervaren als ongemakkelijk. Gaan op een nieuwe manier kijken en luisteren.
In alle hectiek die er in de wereld is. Gun jij jouw kind, de kinderen in je groep, ook een moment van stilstaan en stilte?
Gun je het jezelf?
Wil je meer weten over mijn manier van werken en de crea-ateliers. Een ‘bubbel’ van creativiteit, activiteit en stilte… neem dan contact met mij op.
En vergeet niet:
Haal adem en luister…..
Probeer het zelf maar eens.
Even een #adempauze
CreationsbyAstrid 